POETRY:''Μαύρη Ευτυχία''

Μαύρη Ευτυχία

Στέκομαι στη μέση του δρόμου,

κοιτάζοντας φανάρια που παίζουν εμπρός μου...

Θυμάμαι τότε που ήμουνα μικρο παιδί,

κάποιος με πλησίασε κ είπε πόσο απλή είναι η ζωή...

Με έλουσε με χρυσαφένια σκόνη και το σώμα μου έπαψε να κρυώνει...

Τώρα ξανά εδώ ανοίγω τα μάτια,

στα χέρια μου κρατώ τη ζωή και γίνεται κομμάτια ...
Μπήγω στην σάρκα μία δόση ευτυχίας
αυτή είναι η μόνη εξουσία ...

Τρέχει στις φλέβες γεμίζει τα άκρα,
μέχρι αύριο το τέλος θα ρθει μία για πάντα.