Παρουσίαση της συγγραφέως Χαρά Ανδρεΐδου Μέρος 2ο

Να'μαστε  και πάλι εδώ για το δεύτερο μέρος της παρουσίασης μας.

Σε προηγούμενη ανάρτηση μάθαμε λίγα πράγματα για τη Χαρά  Ανδρεΐδου αλλά σήμερα θα μάθουμε λίγα παραπάνω.

Απόψε σας παρουσιάζουμε το τρίτο της βιβλίο με τίτλο "Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα" που προσωπικά, μόνο από τον τίτλο θα ήθελα πολύ να το διαβάσω. Να δούμε λοιπόν περί τίνος πρόκειται;

Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, εκδόσεις Λιβάνη 2014

"Τέσσερις άνθρωποι, δυο γυναίκες και δυο άνδρες, σε τρεις παράλληλες σχέσεις μεταξύ τους, εν

γνώσει τους. Κανείς τους δεν είναι το μοναδικό πρόσωπο στην ερωτική ζωή του συντρόφου του, εν γνώσει του. Κανείς τους δε δεσμεύεται από όρκους αιώνιας αγάπης, οικογενειακές υποχρεώσεις, παιδιά. Κι όμως, αποδέχονται όλοι τους από την αρχή αυτή την παράξενη πραγματικότητα και συνεχίζουν. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους• σχέσεις βγαλμένες από την εποχή της αθωότητας, ανάγκες που δεν μπορούν να καλυφθούν από ένα μόνο πρόσωπο, πόλεμοι εσωτερικοί που δεν οδηγούν πουθενά. O καθένας με τους δικούς του τρόπους• με τη σιωπή, με τη φωνή, με την απόλυτη πίστη, με την πεισματική άρνηση, με τη χειραγώγηση. Ένα γαϊτανάκι, ένα ντόμινο, ένα κουβάρι αξεδιάλυτο σχέσεων. Πώς διαχειρίζεται ο καθένας τους αυτές τις σχέσεις, αυτή τη μη αποκλειστικότητα; Πώς αντιμετωπίζει το σύντροφο, πώς στέκεται απέναντι από τον ή την αντίζηλο; Πώς σηκώνει το βάρος των επιλογών του, πώς αντέχει το μοίρασμα εκεί που το μόνο που ουσιαστικά θέλει, το μόνο που λαχταρά είναι η ξεκάθαρη αποκλειστικότητα; Τέσσερις άνθρωποι, τόσο διαφορετικοί σαν να κοιτά ο καθένας σε διαφορετικό από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Κι όμως, με το ίδιο τελικά ζητούμενο για όλους: τη ζεστασιά της αγάπης."

Αλλά η παρουσίαση μας δεν τελειώνει εδώ. καθώς καταφέραμε να σας εξασφαλίσουμε όπως λέει και η Χαρά μερικά "χαρακτηριστικά" αποσπάσματα του βιβλίου της:

"Τα κορμιά θυμούνται, δεν ξεχνούν. Και τα δικά τους κορμιά θυμήθηκαν, ξαφνιάστηκαν από την ένταση της μνήμης, χάρηκαν που βρήκαν ξανά παλιά μονοπάτια αγαπημένα, ρίγησαν από ευχαρίστηση, πλημμύρισαν από νοσταλγία, λαχάνιασαν από την ένταση που δεν μπορούσε να χωρέσει πουθενά• δεν έφταναν τα αγγίγματα και τα φιλιά και τα λόγια και τ’ ακούσματα να χωρέσουν την ένταση, δεν έφταναν τα κορμιά. Έκλαψαν από ανακούφιση σαν να γύρισαν σπίτι έπειτα από χρόνια στην ξενιτιά, παραδόθηκαν στο τέλος στη γλύκα την ανείπωτη της τρυφερής αγκαλιάς, της αγκαλιάς του δικού σου ανθρώπου, του αγαπημένου, του κοντινού – ή του μοναδικού.

«Σε θυμάμαι», της ψιθυρίζει. 

«Κι εγώ σε θυμάμαι»

"Μήπως τελικά δεν υπάρχει ψυχή; Μα τότε, τι είναι αυτό που πονάει μέσα μας;"

"Σε θέλω στη ζωή μου, με κάθε τρόπο, με οποιοδήποτε κόστος. Όλα μου κοστίζουν, όλα όσα παίρνω είναι ακριβά, πανάκριβα, τίποτα δεν μου χαρίζεται. Τώρα θέλω να μου κοστίσεις κι εσύ, θέλω να σ’ έχω και να πληρώσω το αντίτιμο, κάθε αντίτιμο."

"Ο έρωτας! Ο έρωτας όπως τον περιγράφουν στα βιβλία, όπως τον διηγούνται στις μεγάλες ιστορίες αγάπης... Ποιος αντέχει να ζήσει έναν τέτοιο έρωτα; Και ποιος αντέχει να μην τον ζήσει;"

"Η σιωπή πάντοτε νικάει τη φωνή, το σκοτάδι σκεπάζει και καταπίνει το φως..."

Και μην νομίζετε πως τελειώσαμε εδώ, μέσα στις επόμενες μέρες θα σας ενημερώσουμε σχετικά με κάτι πολύ όμορφο που η Χαρά ετοιμάζει για τους αναγνώστες της στην Κύπρο.

(κείμενο: Σοφία Σιδηροπούλου)