ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΙΧΕΛΑΚΗ

Γεια σας και πάλι! Σήμερα έχουμε την συνέντευξη με την Χριστίνα Μιχελάκη, συγγραφέα του βιβλίου φαντασίας "Τα Αστέρια του Πεπρωμένου". Μιλάει αποκλειστικά στο Scattered Pages για την πρώτη της έκδοση, την οικογένεια της... Παρακάτω ολόκληρη η συνέντευξη!





S.P: Καλησπέρα Χριστίνα και σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σου! Αναφέρεις στο βιογραφικό σου ότι η σχέση σου με την συγγραφή ξεκίνησε από τα δεκαοχτώ. Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος που ξεκίνησε τότε; Πιο πριν έγραφες δικές σου ιστορίες;

X.M: Καλησπέρα σας. Εγώ σας ευχαριστώ για την φιλοξενία. Ξεκίνησα στα δεκαοχτώ μου να γράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Έπειτα από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και μια ψυχολογία πολύ χάλια ήθελα κάπου να ξεσπάσω. Λατρεύω τα βιβλία οπότε είπα στον εαυτό μου γιατί όχι; Πριν έγραφα απλές σκέψεις πάνω στο χαρτί, ότι μου ερχόταν εκείνη την ώρα και αναλόγως το πως ένιωθα.

S.P: Το πρώτο σου βιβλίο με τίτλο “Τα Αστέρια του Πεπρωμένου” πρόκειται για αυτοέκδοση. Θα ήθελες να μας μιλήσεις λίγο για αυτό σου το εγχείρημα; Πως προέκυψε η ιδέα της έκδοσης; Και στα επόμενα βιβλία σου σκοπεύεις να ακολουθήσεις την ίδια τακτική;

X.M: Ναι «Τα Αστέρια του Πεπρωμένου» είναι αυτοέκδοση. Προσωπικά ήθελα να εκδόσω κάτι αλλά δεν το τολμούσα. Φοβάμαι την απόρριψη και την αρνητική κριτική. Ο άντρας μου με προέτρεψε να το κάνω. Πήρα αρνητική απάντηση από έναν εκδοτικό όμως κάποιος άλλος ενδιαφέρθηκε. Έμεινα ως ένα σημείο ευχαριστημένη από την δουλειά που έκαναν στο βιβλίο. Η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να το ψάξω περισσότερο. Δεν σκόπευα να κάνω αυτοέκδοση απλά έτυχε και δεν θα ήθελα να ακολουθήσουν αυτό το δρόμο τα επόμενα μου βιβλία αν υπάρξουν. Η συμβουλή μου είναι προς όλους εκείνους που σκέφτονται την αυτοέκδοση να κάνουν μία καλή έρευνα πριν επιχειρήσουν κάτι. Υπάρχουν πολύ καλές προσφορές αρκεί να ξέρεις που να ψάξεις και να μην έχεις τα μυαλά πάνω από το κεφάλι σου όπως εγώ.

S.P: Η ιστορία σου πρόκειται για τρία κορίτσια στην πόλη “που δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα”, το Κόμετφιλντς. Στην περίληψη του βιβλίο σου γίνεται λόγος για μαγικές δυνάμεις, πανίσχυρους εχθρούς και μια προφητεία που θα αλλάξει τις ζωές των ηρωίδων. Σε ποιο είδος ανήκει το μυθιστόρημα αυτό και θα μπορούσες να “προδώσεις” κάτι παραπάνω όσον αφορά την πλοκή;

X.M: Χμ, το βιβλίο μου θα έλεγα ότι ανήκει στο είδος της φαντασίας. Τουλάχιστον αυτό προσπάθησα να βγάλω. Όσον αφορά την πλοκή τα τρία αυτά κορίτσια, μετεμψυχώσεις ενός παρελθοντικού εαυτού, μένουν στο Κόμετφιλντς, μια πόλη που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το παρελθόν τους αλλά και με την κατάρα που πρέπει να σπάσουν για να ελευθερωθούν επιτέλους από τον κύκλο αίματος που τις ακολουθεί. Όμως ευτυχώς δεν είναι μόνες. Δικά τους αγαπημένα πρόσωπα αλλά και μερικά που εμφανίζονται στην πορεία τις βοηθούν να καταλάβουν περισσότερα.

S.P: Διάλεξε τρεις λέξεις να χαρακτηρίσεις το βιβλίο σου, τρεις λέξεις με τις οποίες θα έπειθες το αναγνωστικό κοινό του Scattered Pages να το διαβάσει (αν δεν το έχει κάνει ήδη).

X.M: Δύσκολα μου βάζεις. Για να δούμε: αγωνία, έρωτας και μαγεία. Μπόλικη.

S.P: Μέσα από το βιβλίο αυτό θα μάθουμε πράγματα για εσένα σαν άνθρωπο; Μοιάζεις με κάποιον χαρακτήρα σου;

X.M: Ναι μερικά θα τα μάθετε. Οι άνθρωποι που με ξέρουν καλά θα έλεγα ότι μοιάζω με την Λόρα, μία από τις πρωταγωνίστριες του βιβλίου και δικός μου αγαπημένος χαρακτήρας.

S.P: Είσαι μια νέα συγγραφέας στο χώρο και έχεις την δική σου οικογένεια. Πόσο εύκολο είναι να μοιράζεις τον χρόνο που χρειάζεται ανάμεσα στην συγγραφή και την οικογένεια σου; Έχεις εμπνευστεί ποτέ για ιστορίες σου μέσα από αυτήν;

X.M: Γενικά το να έχεις οικογένεια είναι δύσκολο. Φαίνεται εύκολο στην πράξη αλλά κανείς δεν σε προετοιμάζει για αυτά που θα συμβούν. Τώρα το αν θα βρεις χρόνο εξαρτάται από το πόσο καλό πρόγραμμα έχεις στην καθημερινότητα σου. Σίγουρα η κατανόηση και η βοήθεια από την οικογένεια είναι πολύ σημαντική.

Έχω εμπνευστεί μία πολύ μελλοντική ιστορία μου μέσα από οικογενειακές καταστάσεις όπου ζω, αλλά προς το παρόν σειρά έχουν άλλες.

S.P: Έχεις κάποιο καινούργιο μυθιστόρημα στα σκαριά; Και αν ναι, τι πραγματεύεται;

X.M: Αυτή την χρονική περίοδο γράφω ένα μυθιστόρημα για βρικόλακες, όπου η κεντρική ηρωΐδα, η Ερίσα είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό. Ναι μεν είναι βαμπίρ, αλλά δεν μπορεί να πιει αίμα, κυκλοφορεί άνετα στο φως του ήλιου και η καρδιά της χτυπάει κανονικά. Είναι σαν ένας κανονικός άνθρωπος με πιο κοφτερούς κυνόδοντες!

S.P: Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Και πιο από τα δύο θα ίσχυε για εσένα;

X.M: Η δική μου γνώμη είναι ότι συγγραφέας γεννιέσαι. Πρέπει να βάζεις την ψυχή σου σε αυτά που γράφεις. Να είναι κομμάτι από το είναι σου. Ο καθένας μπορεί να πιάσει ένα χαρτί και να σκαρφιστεί μία ιστορία, ο τρόπος όμως που θα αποτυπώσεις το κομμάτι του εαυτού σου πάνω στις λέξεις, πάνω στους χαρακτήρες και στα γεγονότα που εσύ ο ίδιος γράφεις, σε κάνει συγγραφέα.

Για μένα δεν ξέρω τι από τα δύο ισχύει. Αυτό θα σας το απαντήσουν καλύτερα όσοι διαβάζουν τις ιστορίες μου, αλλά θα ήθελα να ανήκω στην κατηγορία γεννιέσαι. Χαχα!

S.P: Μπορείς να μοιραστείς τις λογοτεχνικές σου επιρροές; Ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία και υπάρχει κάποιος συγγραφέας που αποτελεί κάτι σαν είδωλο σου;

X.M: Λατρεύω, αγαπάω, ζω για τα βιβλία φαντασίας. Είναι τα αγαπημένα μου τι να κάνουμε. Διαβάζω ότι βρεθεί μπροστά μου αρκεί να μου τραβήξει το ενδιαφέρον. Σπάνια έως καθόλου θα αφήσω κάτι στη μέση. Τώρα αν υπάρχει κάποιος συγγραφέας που αποτελεί είδωλο μου, δύσκολο, δεν μπορώ να διαλέξω κάποιον. Ο καθένας είναι ξεχωριστός.

S.P: Η συγγραφή του φανταστικού στην Ελλαδά όλο και έρχεται περισσότερο στο προσκήνιο. Σε χαροποιεί αυτό; Εσύ, θα έγραφες ποτέ σε άλλο είδος πέρα από αυτό που εξασκείς τώρα;

X.M: Με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν οι εκδοτικοί οίκοι δίνουν ευκαιρίες σε βιβλία φαντασίας. Υπάρχουν πολλοί καλοί συγγραφείς του φανταστικού στην Ελλάδα που ή παραμένουν στην αφάνεια ή δεν τους δίνεται η απαραίτητη προσοχή. Εξάλλου τι περισσότερο έχουν οι ξένοι συγγραφείς φαντασίας που μεταφράζονται, από τα δικά μας εγχώρια ταλέντα;

Θα προσπαθούσα να έγραφα κάτι διαφορετικό αν μου έβγαινε.

S.P: Ασχολείσαι με την ποίηση; Με κάποια άλλη μορφή τέχνης;

X.M: Εγώ και η ποίηση δεν έχουμε καλή σχέση όσον αφορά στη δημιουργία κάποιου ποιήματος. Παλαιότερα ζωγράφιζα αλλά το έχω αφήσει λίγο στην τύχη του.

S.P: Μοιράσου μαζί μας το συναίσθημα της πρώτης έκδοσης του πνευματικού σου παιδιού. Ποιο “μάθημα” πήρες από αυτή σου την εμπειρία;

X.M: Το συναίσθημα δεν περιγράφεται. Χαρά, ενθουσιασμός, υπερηφάνεια, συγκίνηση. Όλα ανάμεικτα.

Το μάθημα μου ήταν πικρό. Όπως σας είπα και παραπάνω όποιος ασχοληθεί με την αυτοέκδοση και αποφασίσει να συνεχίσει σε αυτήν πρέπει να κάνει μία πολύ καλή έρευνα με το τι υπηρεσίες προσφέρει ο κάθε εκδοτικός στην καλύτερη πιθανή τιμή που μπορεί να υπάρξει.

(Ερωτήσεις: Augustine)