Replace

Sunday 7 February 2016

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΧΑΡΗ ΜΑΥΡΟ



    Ο Χάρης Μαύρος, συγγραφέας του "Μέχρι {τις} τέσσερις" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός, σε μια ειλικρινή συνέντευξη στο Scattered Pages μας μιλάει τόσο για την ξεχωριστή και ιδιαίτερη φύση της ιστορίας του, όσο και για το τι σημαίνει αγάπη για εκείνον. 


    Augustine: Καλησπέρα Χάρη και σε ευχαριστούμε που είσαι κοντά μας! Θα θέλαμε να μας πεις λίγα λόγια για εσένα: ποιος είσαι, από που μας έρχεσαι, με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο σου χρόνο, τα όνειρα σου και τους στόχους σου τόσο σε προσωπικό όσο και σε λογοτεχνικό επίπεδο..

    Χ.Μ: Κατ' αρχάς, εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και που μου δίνετε βήμα να μιλήσω για το έργο μου. Είμαι ο εαυτός μου, τόσο απλά, και σέβομαι αυτό που έτυχε να είμαι. Τίποτα περισσότερο δεν έχω να πω για μένα, είτε θα με αδικήσω, είτε θα πλατιάσω και δε νομίζω ότι δυο τρεις σειρές, ειπωμένες από μένα, μπορούν να δώσουν την εικόνα του ίδιου μου του εαυτού. Ας πάμε στις πιο απτές λεπτομέρειες λοιπόν. Κατάγομαι από τη Θεσσαλονίκη, τον ελεύθερο χρόνο μου τον φυλακίζω στη συγγραφή και ενίοτε στη ζωγραφική, στις βόλτες με ανθρώπους που αγαπώ, σε συζητήσεις με φίλους που με τρέφουν και δρουν θεραπευτικά στην κούραση που συσσωρεύεται μέσα στη μέρα. Τα όνειρά μου και οι στόχοι μου...να απολαμβάνω τη ζωή, να μπορώ να ταξιδεύω συνέχεια με κάθε τρόπο, με τον νου, με τρένα, με αεροπλάνα, με οποιοδήποτε μέσο και να μπορώ να μοιραστώ αυτές τις εικόνες, αυτές τις προσλαμβάνουσες, γιατί ζωή που δε μοιράζεται είναι ζωή χαμένη.

    Augustine: Πότε αποφάσισες να κυνηγήσεις το όνειρο σου ως συγγραφέας; Ποια ήταν εκείνη η καθοριστική στιγμή που σε οδήγησε να γράψεις και να τελιώσεις το πρώτο σου μυθιστόρημα; Και τελικά, πως αποφάσισες να κυνηγήσεις την έκδοση του;

    Χ.Μ: Τα όνειρα δεν τα κυνηγάς, σε κυνηγάνε, σε στοιχειώνουν. Σε πιάνουν από το χέρι και σε οδηγούν μόνα τους, κάπως έτσι έγινε με μένα. Δεν κατάλαβα τη στιγμή, όταν συμβαίνει δεν ξέρεις ότι η στιγμή μπορεί να είναι “καθοριστική”. Αυτό το διαπιστώνεις εκ των υστέρων. Γράφω από μικρό παιδί, γράφω γιατί αντιλαμβάνομαι τον γραπτό λόγο ως επικοινωνία και αυτή η ανάγκη να επικοινωνήσεις όσο μεγαλώνεις, μεγαλώνει μαζί σου. Όταν πια “ενηλικιωθεί”, τότε ζητάς να ακουστεί σε περισσότερο κόσμο και κάπως έτσι έρχεται η αναζήτηση της έκδοσης.

    Augustine: Το “Μέχρι {τις} Τέσσερις” είναι το βιβλίο με το οποίο θα σε γνωρίσει το ελληνικό κοινό. Από την περίληψη καταλαβαίνω ότι “ θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο για την διαφορετικότητα, όμως δεν είναι. Θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο για τη δύναμη του σεξ, όμως δεν είναι”. Επομένως, ποιο είναι το θεματικό κέντρο του; Τι πρέπει να περιμένει το κοινό από αυτό;

    Χ.Μ: Το “Μέχρι {τις} Τέσσερις” είναι ένα βιβλίο για την αγάπη. Θα μου επιτρέψετε να κλέψω ατόφια την κριτική μιας αναγνώστριας που εκτιμώ ιδιαίτερα, γιατί αποδίδει αυτούσια την εικόνα που έχω για το βιβλίο μου. "Καταλήγω να πω ότι είναι ένα βιβλίο ωδή στην αγάπη και τον έρωτα. Ίσως και στην αναζήτηση της χαμένης παιδικότητας. Κανένας από τους ήρωες δεν είχε χαρούμενα παιδικά χρόνια... Όλοι διψάνε να καλύψουν το κενό αγάπης που τους έχει σφραγίσει από μικρούς. Ίσως τελικά είναι ένα βιβλίο για παιδιά (όταν μεγαλώνουν)". Tο κοινό σίγουρα θα πρέπει να περιμένει κάτι περισσότερο από όσα ίσως υποθέσει ή προσδοκήσει βασιζόμενο μόνο στο εξώφυλλο ή στον τίτλο του βιβλίου. Δεν είναι ένα καθαρά ερωτικό βιβλίο, αλλά ένα βαθιά ψυχολογικό βιβλίο που δεν μπορεί να διαχωρίσει το σεξ από τον έρωτα, το θεωρεί προέκταση και ζωτική λειτουργία του.

    Augustine: Υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία στο πρώτο σου βιβλίο; Θα μάθουμε για τον χαρακτήρα σου και τα δικά σου μυστικά μέσα από τον Βίκτωρα, την Μαρία, τον Θάνο και την Έλσα; Δίνει αυτή η ιστορία μία μικρή μα καθοριστική ματιά στον εσωτερικό σου κόσμο;

    Χ.Μ: Το αναγνωστικό κοινό σίγουρα έχει την τάση να προσπαθεί να ταυτίσει τον συγγραφέα με το βιβλίο του. Δεν υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία, όχι. Είναι ένα προϊόν μυθοπλασίας που φυσικά ανοίγει ένα παράθυρο στον εσωτερικό μου κόσμο, αλλά δεν είναι ο εσωτερικός μου κόσμος. Η συγγραφή είναι ένα παιχνίδι ανακάλυψης, πηγαίνεις πέρα από τον εαυτό σου, εξερευνάς τις προοπτικές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Δε θα ήταν ενδιαφέρον για μένα, πιθανώς για άλλους συγγραφείς να μην είναι έτσι και είναι απολύτως σεβαστό, και δε θα με κρατούσε μια γραφή βιωματική. Όταν η συγγραφή σου δίνει τη δυνατότητα να πλάσεις κυριολεκτικά νέους κόσμους γιατί να επιλέξω τους ήδη υπαρκτούς που μπορώ να τους ζήσω και να τους ακουμπήσω στην καθημερινή μου ζωή; Αυτό δε σημαίνει ότι οι ήρωες που έχω επιλέξει είναι πρόσωπα ανύπαρκτα. Αντιθέτως είναι προσωπικότητες ανάγλυφες, ρεαλιστικές, υπαρκτές στη σύγχρονη κοινωνία και αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε όσο συντηρητικοί και αν είμαστε.

    Σοφία: Μέσα από το βιβλίο σου γνωρίζουμε και εξερευνούμε μια άλλη οπτική της αγάπης. Οι χαρακτήρες σου ρίχνουν τοίχους και γκρεμίζουν ταμπού στο όνομα της. Τι σημαίνει για εσένα όμως η αγάπη;

    Χ.Μ: Πάλι δε θα απαντήσω με δικά μου λόγια αλλά θα δανειστώ έναν χριστιανικό ύμνο που σίγουρα γνωρίζουν οι περισσότεροι αν όχι όλοι. “Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει” Aυτή την αγάπη βιώνουν και οι ήρωες, στο όνομα μια τέτοιας ιδανικής αγάπης ρίχνουν τοίχους και γκρεμίζουν ταμπού. Το ότι ζουν το μεγαλείο μιας τέτοιας αγάπης, δεν τους κάνει λιγότερο ανθρώπινους, όπως θα διαπιστώσει κανείς στο τέλος του μυθιστορήματος που πιθανώς αναρωτιέται αν η σχέση των ηρώων ήταν εξιδανικευμένη. Είχαν απλά την τύχη να ζήσουν κάτι το μεγαλειώδες, μπορούν να πορευτούν είτε μαζί του είτε χωρίς αυτό, χωρίς να σημαίνει ότι το προδίδουν. Ας μην αποκαλύψω όμως περισσότερα στοιχεία, το βιβλίο έχει φωνή και μιλάει από μόνο του.

    Σοφία: Επίσης πέρα από την αγάπη και το έρωτα στην ιστορία σου κυριαρχεί κ η έννοια της οικογένειας, η αμετάκλητη ανάγκη δηλαδή για ένα μητρικό χάδι, μια λέξη και για ένα βλέμμα κατανόησης. Ήταν όντως τα οικογενειακά απωθημένα που έφεραν κοντά τους τέσσερις ηρωές σου; Ή ήταν και κάτι παραπάνω από αυτό;

    Χ.Μ: Η οικογενειακή παθολογία παίζει τεράστιο ρόλο στην περαιτέρω ανάπτυξη του ατόμου. Οι ήρωες όλοι είναι άτομα που αναζητούν την αγάπη που δεν εισέπραξαν ως παιδιά, ουσιαστικά στη τετραδική σχέση τους βιώνουν την ύπαρξη μιας οικογένειας που έχει πλήθος, έχει λειτουργίες κοινά αποδεκτές, που έχει ρόλους ξεχωριστούς και σεβαστούς από όλους. Θα μπορούσε η ίδια ακριβώς αναφορά να γίνεται σε δύο άτομα, σε τρία ή σε περισσότερα. Τις συμβάσεις σε μια σχέση τις ορίζουν οι ίδιοι οι ενήλικοι άνθρωποι. Εκτός αυτού όμως, μιλάμε για μια σχέση που ορίζεται από το σεξ και τη σεξουαλική έλξη. Η σεξουαλική έλξη είναι περισσότερο πρωτόγονη και δεν μπορεί να εκλογικευτεί μέσα από νόρμες ή εκλογικεύσεις του παρελθόντος. Οπότε αυτό που ενώνει τους ήρωες μου είναι ένα μείγμα ενστίκτων και σαφώς πρότερων δικών τους κοινών αναφορών.

    Σοφία: Η λαική σκέψη του “τι θα πει ο κόσμος” αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τους ήρωες. Εσύ πως εκλαμβάνεσαι αυτή την εμμονή με την γνώμη τρίτων; Σε ενοχλεί, σε πειράζει;

    Χ.Μ: Είναι λογικό οι ήρωες να προσπαθούν να φέρουν, φροϋδικά μιλώντας, το “εγώ” με το “υπερεγώ” τους σε ισορροπία, ίδιως όταν το χάσμα μεταξύ τους είναι τόσο μεγάλο αν αναλογιστεί κανείς σε τι κοινωνία ζουν, δρουν και ελίσσονται οι ήρωες. Η εμμόνη με τη γνώμη των τρίτων είναι εξ' όρισμου κάτι αρνητικό. Η λέξη εμμονή έχει αρνητική χροιά από μόνη της γιατί προκαλεί δυσλειτουργία σε όποιον της επιτρέπει να τον κατακτήσει πνευματικά. Η γνώμη των τρίτων είναι σεβαστή και υπολογίσιμη στον βαθμό που είναι καλοπροαίρετη και που η δική μας στάση ή άποψη έχει προκαλέσει κάποια δυσλειτουργία σε αυτόν που την εκφράζει. Είναι μια γνώμη που θα πρέπει να τεκμηριώνεται για να ληφθεί υπόψιν και να έχει βελτιωτικά κίνητρα. Οι ίδιοι οι ήρωες αν προσέξατε στο βιβλίο αναρωτιούνται “εμείς ποιον έχουμε βλάψει;” Ξέρουν πως αυτό που ζουν έχει επιπτώσεις στη δική τους ατομικότητα, όμως είναι κοινωνικά όντα, δε ζουν απομονωμένα, τους ενδιαφέρει να είναι αποδεκτά και αυτή τη δυσκολία έχουν να αντιμετωπίσουν σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από πουριτανισμό.

    Σοφία: Καθένας από τους πρωταγωνιστές έχει ένα ''σκοτεινό'' παρελθόν, κάτι το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τον δυναμισμό και την δυναμική τους σαν χαρακτήρες. Διάλεξες σκόπιμα κάτι τέτοιο ή είναι απλά φυσική απόρροια της επιφανειακής και καθόλου ιδανικής κοινωνίας μας;

    Χ.Μ: Συνήθως οι άνθρωποι που φέρουν μια τέτοια δυναμική, δεν τη φέρουν τυχαία. Είναι απόρροια ζυμώσεων, συνήθως “σκοτεινών”, που τους κάνει μαχητές γιατί μόνοι τους πρέπει να εδραιώσουν το φως στις ζωές τους. Ναι ήταν μια σκόπιμη αντιπαράθεση, που έχει σκοπό ακριβώς αυτό.

    Σοφία: Πριν κάνω την επόμενη ερώτηση παραθέτω ενα από τα αγαπημένα μου σημεία: 
    '' Ήταν ότι όλα γίνονταν μαζί, ότι ακόμη και τα πιο ανούσια, τα μικρά βαρετά πράγματα που η καθημερινότητα προσπερνά αλαζονικά, είχαν λόγο ύπαρξης. Να μοιραστούν δια τέσσερα..”. Διαβάζοντας αυτό αντιλαμβανόμαστε πως οι χαρακτήρες σου βρήκαν τη συνταγή για την ασυνήθιστη σχεση τους, δεν έχει σημασία ο αριθμός αλλά οι λεπτομέρειες και το συναίσθημα. Θα μπορούσες όμως να μας πεις ποια είναι για σένα τα συστατικά μια αρμονικής σχέσης;

    Χ.Μ: Η αρμονική σχέση είναι αυτή που σέβεται την ατομικότητα του κάθε μέλους της, που το αντιμετωπίζει ισότιμα, χωρίς να θέλει να το αφομοιώσει ή να το αλλάξει προς όφελος της σχέσης, αλλά οι όποιες αλλαγές επέρχονται να γίνονται για το καθαρό κέρδος του άτομου. Δύο ή περισσότερα άτομα που εμπλέκονται σε μια οποιαδήποτε σχέση, οικογενειακή, φιλική, ερωτική, συμπορεύονται γιατί έχουν προσωπικό κερδός, γιατί αξιοποιούν τις δυνατότητές τους στο μέγιστο και μέσα από αυτήν την επαφή δε μεταμορφώνονται σύμφωνα με τις προσδοκίες των άλλων, αλλά αποτελούν ήδη δέκτες θαυμασμού και εκτιμήσης.

    Augustine: Ποια είναι η συμβουλή σου για τους νέους που θέλουν να εκδοθούν; Θεωρείς ότι ο εκδοτικός χώρος στην Ελλάδα είναι περιορισμένος σε συγκεκριμένα είδη και δεν δίνει τη δυνατότητα σε πολλούς συγγραφείς με ομολογουμένως νέες και εναλλακτικές ιστορίες ώστε να γνωστοποιήσουν το έργο τους;

    X.M: Η συμβουλή μου είναι ό,τι κάνουν να το κάνουν με αγάπη. Δε θα τους χαιδέψω τα αυτιά. Να είναι προετοιμασμένοι για όσα αντιμετωπίσουν, γιατί προφανώς για να γράφουν είναι όλοι τους ρομαντικές ψυχές και ο χώρος δεν είναι τόσο ρομαντικός, όπως πιθανώς τον έχουν φανταστεί. Είναι μια παραμυθένια διαδρομή που τα έχει όλα. Λύκους, καλές νεράιδες, απότομες στροφές και γκρεμούς. Αν αυτή η διαδρομή έχει ξεκινήσει από καθαρή αγαπή, θα το βρουν το βασίλειό τους στο τέλος, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό το βασίλειο είναι η έκδοση αυτή καθ' αυτή.

    Augustine: Ποιο είναι το επόμενο συγγραφικό σου βήμα; Θα ήθελες να δοκιμάσεις ένα διαφορετικό είδος, όπως για παράδειγμα του φανταστικού;

    X.M: Ήδη ξεκίνησα να γράφω κάτι καινούριο και νιώθω πως ένα καινούριο ταξιδί ξεκινά. Είμαι ανοιχτός στα διαφορετικά είδη γραφής, θα ήθελα ας πούμε να γράψω ένα κωμικό μυθιστόρημα ή ένα αστυνομικό, ίσως και ένα που να ανήκει στο χώρο του φανταστικού, γιατί όχι; Ωστόσο, δε θα το κάνω μόνο και μόνο για να πειραμαστιστώ, θα συμβεί όταν νιώσω την ανάγκη να εκφραστώ διαφορετικά. Και εδώ έχω την άποψη ότι τα είδη επιλέγουν τον συγγραφέα, όχι εκείνος. Οπότε απλά περιμένω ποια ιστορία θα με διαλέξει για να την εξιστορήσω.

    Augustine: Τέλος, ποιο χαρακτηριστικό είναι αυτό που σε μαγεύει και το αποζητάς στα βιβλία που διαβάζεις; Αυτό το χαρακτηριστικό υπάρχει στο δικό σου μυθιστόρημα;

    X.M: Η ειλικρίνεια της γραφής, τίποτα περισσότερο. Και ναι, το δικό μου μυθιστόρημα είναι ένα ειλικρινές μυθιστόρημα. 



    Ο Χάρης Μαύρος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1983. Τον κουράζουν τα βιογραφικά σημειώματα, γιατί δεν έχει καταλάβει μέχρι σήμερα τι αποδεικνύουν. Του αρέσει η ζωγραφική, η μουσική και η συγγραφή – αναρωτιέται αν τους αρέσει κι εκείνος. Έχει αδυναμία στα λευκά γλυκά και στα ταξίδια. Το «Μέχρι (τις) Τέσσερις» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.



    Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον συγγραφέα με τους εξής τρόπους: 
    α) μέσω του προσωπικού του ιστολογίου πατώντας εδώ  
    β) μέσω της σελίδας του στο facebook πατώντας εδώ 
    γ)  μέσω email: mavroscharis@gmail.com 


No comments:

Post a Comment