Replace

Thursday 5 May 2016

ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΟΣ", ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΧΟΡΟΣ


ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Έβλεπα την Μόιρα να απομακρύνεται με την μάσκα αυτοπεποίθησης της και αισθανόμουν το αίμα μου να βράζει από θυμό και ζήλια. Ναι, δεν ήταν ανάγκη να κάνουμε τα πάντα όπως τα ήθελε εκείνη. Ναι, δεν ήταν ανάγκη να πλασάρει τον εαυτό της σαν θήραμα για αντιπερισπασμό.
Όμως, αυτή τη φορά είχε δίκιο. Όσο και να μην ήθελα να το παραδεχτώ, αν δεν βρίσκαμε έναν τρόπο να μπούμε χωρίς να μας καταλάβουν στο εσωτερικό της έπαυλης, η αποστολή ήταν χαμένη από χέρι. Και ο δικός της ήταν ο μοναδικός που θα μπορούσε να μας ανοίξει το πεδίο.
Ξεφύσηξα δυνατά και άναψα ένα τσιγάρο. Η γεύση του έμοιαζε αστεία στα ξηρά μου χείλη-- άκουγα όλα τα γέλια των πούστηδων και πως της την έπεφταν, τόσο χυδαία και ανήθικα και ήθελα να βάλω σε όλους χειρομβοβίδες στο στόμα και να τους ανατινάξω τα μυαλά στον αέρα. Και η Μόιρα δεν πήγαινε πίσω, τους ενθάρρυνε, όσες φορές και να της έχω πει--
Παίζει τον ρόλο της Κριστόφ, ξεκόλλα.
Πως συμπεριφερόταν με αυτόν τον τρόπο, ανάμεσα σε τέσσερις χαβαλέδες και προωθούσε τον εαυτό της έτσι, σαν πόρνη του δρόμου, χωρίς να σέβεται την δική μου πλευρά;
Αποστολή είναι και μην την κατηγορείς. Ξέρεις για ποιον λόγο το κάνει. Αν δεν επέμενες να κυνηγήσετε ξανά τον κύριο Π., δεν θα γινόταν όλο αυτό.
Σκάσε γαμώ την κοινωνία μου!”
Έβρισα τον εαυτό μου δυνατά και προσπάθησα να μην τον κατηγορήσω περισσότερο, επειδή δεν άντεχα τόσες ενοχές. Ναι, δεν έπρεπε να την είχα μπλέξει ξανά, φταίει η ηλίθια δίψα για εκδίκηση που είχα, φταίει η απληστία και ανωριμότητα μου, φταίνε όλα αυτά, μαζί με τον εγωισμό μου. Δεν είμασταν τόσο όμορφα μαζί, εδώ και τρία χρόνια; Τόσο ερωτευμένοι και ήρεμοι; Δεν μας κυνηγούσε κανείς, είχαμε αφήσει το παρελθόν και ζούσαμε την κάθε μέρα όπως θέλαμε-- ο ένας δίπλα στον άλλον, τρεφόμενοι από την μυρωδιά και τη γεύση του καθενός.
Αν και άργησα να της πω πόσο πολύ την αγαπούσα, πάντα ήμουν άνθρωπος των πράξεων και όχι των λέξεων, τώρα αισθανόμουν την ανάγκη να της το φωνάξω, και να μην την αφήσω ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο ξανά, άσχετε αν με υποστήριζε σε όλες τις τρελές μου ιδέες και είχε συμφωνήσει να καταστραφεί μαζί μου. Απλά έτυχε και ερωτεύτηκε το λάθος άτομο και για αυτό τώρα υπομένει τους μαλάκες, έξω από την έπαυλη του Περμιάκαφ.
Η δόνηση του κινητού μου με αποσυντόνισε και έβγαλα για λίγα λεπτά τα ακουστικά που ήταν συνδεμένα με την ψείρα, η οποία βρισκόταν στο εσωτερικό της φούστας της Μόιρα.
Ποιος;”
Μένσικαφ; Έλα φίλε, είμαι ο Χόρχε. Ήθελα να σε ενημερώσω ότι όλα εντάξει για σήμερα, αφήσαμε τα πυρομαχικά στο υπόγειο της έπαυλης. Ο δικός μου μέσα είναι έτοιμος για την έφοδο σας. Με ενημέρωσε ότι ήδη έκλεισαν τις κάμερες, οπότε σε κανά δεκάλεπτο θα σας περιμένει στο σημείο που είχαμε πει, στην κρυφή σκάλα που οδηγεί στην εναλλακτική είσοδο προς το υπνοδωμάτιο του Περμιάκαφ.”
Εντάξει, Χόρχε, σε ευχαριστώ πολύ. Πόσους έχουμε δικούς μας;”
Ο Νταβίντο, αυτός που θα σας περιμένει, η κόρη του η Μαριάννα, ο Αλεξέι και ο Ντίμα. Δεν ξέρω αν σου φτάνουν, αλλά είναι οπλισμένοι σαν αστακοί. Μόνο που--”
Τι; Τι πήγε στραβά;”
Απλά είχαμε συμφωνήσει για τριάντα χιλιάδες μπροστά και μας έδωσες μόνο δώδεκα και τα πυρομαχικά δεν αρκούνε για να εκραγεί όλη η έπαυλη όπως είχαμε πει. Και για να τα ενεργοποιήσεις πρέπει να είσαι κάπου στα δεκαπέντε μέτρα μακριά, αλλιώς δεν..”
Δάγκωσα τα χείλη μου από θυμό και προσπάθησα να κρατήσω την φωνή μου όσο πιο χαμηλά γινόταν ωστέ να μην δώσω στόχο στη νεκρική σιγή της νύχτας.
Τι είναι αυτά που μου λες ρε μπάσταρδε Ισπανέ; Σου είπα τα λεφτά τα έχω, απλά ήταν δύσκολο να τα βγάλω όλα μαζί από την τράπεζα που τα έχω χώσει. Και έρχεσαι τώρα, λίγα λεπτά πριν μπουκάρουμε, και μου λες ότι, όχι απλά δεν έχουμε τον αριθμό που εσύ μου υποσχέθηκες, αλλά και ότι θα πρέπει να ρισκάρουμε και τις ζωές μας για να σκοτώσουμε τον μπάσταρδο τον Ρώσο που έκανε την ζωή μας κόλαση;”
Μένσικαφ, θα μπορούσα να τα έλεγα όλα στον Περμιάκαφ και θα τελείωνε το πάρτυ που έστησες με την γκομενίτσα σου. Είσαι φίλος μου όμως και διάλεξα να μην το κάνω, αντίθετα σου έδωσα και έξτρα προσωπικό. Οπότε δούλεψε με όσα έχεις γιατί μόνος σου μπλέχτηκες, δεν σου φταίω. Και μην με ξαναπείς μπάσταρδο, αν θες να φύγεις από την Ουγγαρία με τα αρχίδια σου στη θέση τους.”
Η φωνή του Χόρχε σταμάτησε απότομα και το τηλέφωνο έμεινε βουβό. Το έριξα στο άγονο εδαφός και το έλιωσα με την αρβύλα μου.
Γαμώ την τύχη μου! Όλα πάνε στραβά, όλα! Έχω τον έναν να μου λέει ότι ουσιαστικά μας έφτυσε και μας έγραψε για τα καλά, έχω την άλλη να πηγαίνει και να--”
Με ενημέρωσε ότι ήδη έκλεισαν τις κάμερες..”
Η φράση του Χόρχε πάγωσε το αίμα στις φλέβες μου. Έψαχνα έξαλλος και γεμάτος αγωνία τα ακουστικά που μου επέτρεπαν να ακούω τι γινόταν με την Μόιρα και καταράστηκα την ώρα και την στιγμή που την άφησα τόσα λεπτά χωρίς να την προσέχω.
Δεν μπορούσα να ακούσω καθαρά-- λες και κάποιος υπόκωφος, κοντινός ήχος το εμπόδιζε. Ωστόσο, η μοναδική φράση που κατάφερα να ξεχωρίσω ήταν αρκετή ώστε να με κάνει να οπλίσω το αυτόματο, τοποθετώντας ύστερα τον σιγαστήρα μου.
...Έτοιμη την έχεις, αφού εκείνη το ήθελε από την πρώτη στιγμή. Μας παρακαλούσε να την γαμήσουμε ενώ φτύνει αίμα.”

Το θέαμα που εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου, έσκισε την καρδιά μου στα δύο. Είδα την Μόιρα, αναίσθητη και πεσμένη κάτω, με σκισμένα ρούχα και ένα κατάξανθο τέρας να έχει σηκώσει το σχεδόν νεκρό σώμα της και να ετοιμάζεται να χώσει το κωλόπραμα του μέσα της, ενώ ένας ουρούσε δίπλα της και άλλοι δύο είχαν κρυφτεί στις σκιές και έβγαζαν κοφτές ανάσες ενώ αυνανίζονταν.
Το μόνο που θυμάμαι ήταν να τρέχω προς το μέρος της και να σημαδεύω με το αυτόματο πρώτα στο πέος της ξανθόψειρας και στη συνέχεια σε όλο του το σώμα. Θυμάμαι να του σακατεύω το πρόσωπό και τα γεννητικά του όργανα. Οι υπόλοιποι τρεις είχαν μείνει άναυδοι και πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να αντιδράσουν. Αυτά τα δευτερόλεπτα μου αρκούσαν για να τους λιώσω όπως τους άξιζε.
Τι κάνετε ρε πούστηδες; Τι τολμήσατε και της κάνατε; Της κοπέλας μου ρε;”
Ο σκουρόχρωμος με πλησίασε με τον σουγιά της και μου έδωσε μια απότομη μπουνιά, όμως όντας σαστισμένος, αστόχησε παταγωδώς. Δράττοντας της ευκαιρίας, άρπαξα το χέρι του και με μια κίνηση το έστριψα προς την αντίθετη πλευρά.
Τι αίματα είναι αυτα; Είναι δικά της αίματα; Δικά της; Εσύ την σάπισες στο ξύλο; Τόλμησες και άπλωσες χέρι πάνω της ρε πούστη;”
Εκείνη το ζήτησε και το ήθελε και--”
Τράβηξα το σουγιά της Μόιρα από τα χέρια του και του έκοψα την καρωτίδα. Προσπάθησε να σταματήσει την αιμορραγία αλλά ήταν πολύ αργά για να σώσει το τομάρι του.
Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα έναν οξύ πόνο στην πλάτη μου, και χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να κοιτάζω το έδαφος, λίγα εκατοστά μακριά της. Τα μάτια της ήταν ανοιχτά, αλλά δεν κοιτούσαν κάπου συγκεκριμένα, απλά ατένιζαν ένα άγνωστο σημείο μακριά από εμένα.
Για ποιον δουλεύετε εσείς οι δυο;”
Ο τύπος ούρλιαζε στα αυτιά μου και μαζί με έναν άλλον--οι τελευταίοι της παρέας-- με σημάδεψν με τον σιγαστήρα μου στον αυχένα.
Μίλα μαλάκα, αλλιώς θα την ανάψω πρώτα στην πόρνη σου!”
Η κίνηση που έκανε ώστε να τοποθετήσει την σκανδάλη στο σχεδόν άψυχο σώμα της, αφήνωντας με έτσι από το στόχαστρο του, ήταν αρκετή για να μου επιτρέψει να σηκωθώ στα δυο μου πόδια και με τον αγκώνα μου να ανοίξω την μύτη του. Ο δεύτερος, ήρθε από πίσω μου κάνοντας μου κεφαλοκλείδωμα, αλλά κατάφερα να τον ανατρέψω γυρνώντας τον ανάποδα και ρίχνωντας τον δυνατά στο πάτωμα. Παρέμεινε εκεί για λίγα δευτερόλεπτα και παρατήρησα ότι αίμα έτρεχε από το κεφάλι του.
Ο τελευταίος που έμεινε είχε αρχίσει ήδη να τρέχει προς την εσωτερική αυλή και την έπαυλη αλλά δεν πρόλαβε, μιας και ο ήχος του αυτόματου μου τον έριξε μπρούμυτα στο έδαφος. Παρόλα αυτά, δεν είχα χρησιμοποιήσει εγώ το όπλο μου αυτή τη φορά.
Μετά από αυτό, χωρίζουμε.”
Έτρεξα προς το μέρος της και την πήρα στην αγκαλιά μου, ενώ για πρώτη φορά στην ζωή μου έκλαψα για κάποιον άνθρωπο. Ποτέ δεν είχα κλάψει, αλλά η Μόιρα το είχε αλλάξει και αυτό.
Πήρα το πρόσωπό της στα χέρια μου και έφερα λίγες τούφες πίσω από τα αυτιά της-- θα την έχανα και θα έφταιγα μόνο εγώ.
Που ήσουν μπάσταρδε όταν σε χρειαζόμουν;”
Συγγνώμη μωρό μου, φταίω, το ξέρω, δεν, δεν... Με πήρε ο Χόρχε τηλέφωνο και--”
Μιλούσε με δυσκολία αλλά το βλέμμα της πίσω από τους ψεύτικους φακούς της ήταν αρκετό για να με καθηλώσει στην θέση μου. Να με καθηλώσει από ντροπή και απογοήτευση.
Με ξέχασες επειδή σε πήρε τηλέφωνο ο Χόρχε; Θα με βιάζαν, σαν την αδερφή μου και θα πέθαινα εδώ, ενώ θα σκεφτόμουν πόσο λάθος έκανα που σε αγάπησα και σε εμπιστεύτηκα με τη ζωή μου. Παλιομπάσταρδε. ”
Με δυσκολία σηκώθηκε και στερεώθηκε στα χέρια μου, αν και ήξερα καλά ότι αν δεν την είχαν χτυπήσει τόσο πολύ, πολύ πιθανόν να μου είχε φυτέψει μια σφαίρα στα γόνατα και να πήγαινε μόνη της να καθαρίσει τον Περμιάκαφ.
Γιατί δεν προστάτεψες τον εαυτό σου; Γιατί δεν--”
Η φωνή της αντήχησε στο κενό γύρω μας και τα λόγια της διαπέρασαν την καρδιά μου σαν σταλακτίτες. 
Γιατί ανυσηχούσα για εσένα, για αυτό! Γιατί ποτέ δεν αργείς, ποτέ δεν με ξεχνάς και νόμιζα ότι έγινε κάτι! Γιατί έχω κάνει το λάθος να βάζω πάνω από όλα εσένα, ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό!”
Μόιρα, ειλικρινά--”
Σκάσε και μη μου μιλήσεις ξανά μέχρι το τέλος της αποστολής! Έχε χάρη που ό,τι αρχίζω θέλω να το τελειώνω, αλλιώς θα σε είχα πυροβολήσει και θα σε άφηνα αιμόφυρτο εδώ έξω. Δεν αξίζεις ούτε το σάλιο μου.”

Και με αυτό, λουσμένη στο αίμα και σακατεμένη σε όλο της το σώμα, με την κόκκινη περούκα να έχει μπλεχτεί με το αληθινό καστανό χρώμα της, τοποθέτησε τα μαχαίρια της --το ένα στο κάθε χέρι-- και αφοπλίζοντας επιδεικτικά το όπλο μου, γύρισε την πλάτη της και περπάτησε μόνη της μέχρι την πλαινή είσοδο των υπηρετών, η οποία οδηγούσε στα κάτω δωμάτια της γοτθικής έπαυλης του κύριου Π. 

~A

No comments:

Post a Comment