Replace

Saturday 21 May 2016

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΧΡΗΣΤΟ ΚΕΣΚΙΝΗ



Όπως είχα υποσχεθεί, η συνέντευξη του συγγραφέα Χρήστου Κεσκίνη (BIFROST: THE PATH OF WARRIORS) μόλις ανέβηκε! Ευχαριστώ τον Χρήστο για τις όμορφες απάντησεις και τον χρόνο του! Κάθε επιτυχία σε ό,τι και να κάνει! 

S.P: Καλησπέρα Χρήστο και σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου! Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια για τον εαυτό σου, να αυτοσυστηθείς στο κοινό της σελίδας, διαλέγοντας κάποια βασικά στοιχεία για σένα;

X.K: Εγώ ευχαριστώ για την βοήθειά που μου δίνετε να μιλήσω για το πρώτο μου βιβλίο. Γεννήθηκα το 1979 στην Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασα και στην συνέχεια δουλεύω. Θεωρώ ότι το πιο χαρακτηριστικό μου στοιχείο είναι ότι είμαι ήρεμος μέχρι αηδίας. Θεωρώ ότι είμαι πιστός και θα έκανα τα πάντα για τους φίλους μου. Μου αρέσουν τα ταξίδια, η μουσική και τα βιβλία. Ένα σημαντικό στοιχείο μου είναι ότι είμαι συλλέκτης. Μαζεύω βινύλια και βιβλία φανατικά, καθώς και πολλά άλλα μικρά πραγματάκια που μου αρέσουν. Ένα κόλλημα που έχω σχετικό με τα βιβλία είναι ότι δεν δανείζω και δεν δανείζομαι ΠΟΤΕ βιβλία. Και αν το πρώτο οι περισσότεροι καταλαβαίνουν το γιατί(όλοι μας έχουμε κάποιον ‘φίλο’ που ξέχασε να μας επιστρέψει κάποιο αγαπημένο μας βιβλίο), για το δεύτερο συχνά όποιος το ακούει, απορεί. Για εμένα όμως είναι απλό. Πριν μερικά χρόνια είχα δανειστεί ένα βιβλίο και μου είχε αρέσει τόσο πολύ που ήθελα να το αγοράσω. Δυστυχώς όμως, δεν το έβρισκα πουθενά για αρκετό καιρό. Από τότε προτιμώ να αγοράζω τα βιβλία που αγοράζω. Όσο για αυτά που μου αρέσουν, τα αγοράζω συχνά δύο φορές για να τα χαρίσω σε φίλους μου.

S.P: Είσαι ο συγγραφέας του βιβλίου “BIFROST: THE PATH OF WARRIORS” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Από το οπισθόφυλλο καταλαβαίνω ότι ο ήρωας “ζει” σε λάθος εποχή, μιας και έχει την ψυχή και το πνεύμα που θα άρμοζε σε εποχή Βίκινγκς και όχι σε αυτήν που ανήκει, του 20ου αιώνα. Ποιο ήταν το ερέθισμα για αυτό σου το πόνημα και υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία σε αυτό;

X.K: Η αρχή έγινε μετά από μία συζήτηση που είχα με ένα φίλο μου σχετικά με το αν ένας Βίκινγκ μπορούσε να ζήσει στην σημερινή εποχή, όπου κάποιες αξίες όπως Τιμή και Ανδρεία δεν έχουν την ίδια αξία με κάποια προηγούμενα χρόνια. Πχ στην αρχαία Ελλάδα, στην Ρώμη αλλά και στην Βυζαντινή εποχή και την εποχή των Βίκινγκς, ο στρατηγός πολεμούσε πάντα στην πρώτη γραμμή. Αντίθετα στην σημερινή εποχή, ο στρατηγός μένει πίσω για να δίνει εντολές. Και θεωρούμε ότι αυτό είναι το σωστό και το συνετό. Άρχισα να γράφω επιχειρήματα για να τα παραθέσω στον φίλο μου και σιγά-σιγά μου ήρθε η ιδέα που μεταμορφώθηκε στην ιστορία του βιβλίου. Πιστεύω πως κάθε ιστορία που γράφω περιέχει στοιχεία του εαυτού μου. Όχι απαραίτητα ότι ταυτίζομαι με όσα γράφω, αλλά πολλά πράγματα που πιστεύω περνάνε σε αυτά που γράφω. Πολλοί είναι οι φίλοι που το διάβασαν και μου λένε ότι ο Ήρωας του βιβλίου μου είμαι εγώ. Ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Μου αρέσει να λέω ότι η ιστορία μου είναι φανταστική αυτοβιογραφία! Όπως λέω σε κάποιο σημείο στο βιβλίο μου για τον πρωταγωνιστή(ο οποίος είναι συγγραφέας!):
"Περιέγραφα την κάθε μάχη που θα ήθελα να πολεμήσω. Σκότωνα τους εχθρούς μου μέσα από τις σελίδες των βιβλίων μου. Ολόκληρους πολιτισμούς με μοναδικό μου όπλο την φαντασία μου."

S.P: Μιας και παρευρέθηκα, πριν λίγες μέρες, στην παρουσίαση του βιβλίου σου, στα πλαίσια της εκδήλωσης Όψεις του Φανταστικού από τις Συμπαντικές Διαδρομές, ήταν αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι όχι μόνο έχεις εντρυφήσει στην σκανδιναβική μυθολογία, αλλά χρησιμοποιείς μύθους της στα δικά σου έργα για να μιλήσεις για τον θάνατο και τον ηρωισμό σε μια εποχή όπως η σημερινή. Πιστεύεις ότι ο ηρωισμός έχει πεθάνει σήμερα, και τι σε οδήγησε στο να μιλήσεις για αυτό στο βιβλίο σου; Είναι δύσκολος καιρός για.. ήρωες;

X.K: Μιας και ανέφερες τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και τις Όψεις του Φανταστικού, θα ήθελα πρώτα να ευχαριστήσω τις Εκδόσεις για την απίστευτα καλή δουλειά που κάνουν από την στιγμή που άρχισε η συνεργασία μας μέχρι σήμερα. Κάθε εκδήλωση που έχω παραβρεθεί ήταν άψογα οργανωμένη και δεν ένοιωσα σε καμία περίπτωση ξεκρέμαστος ή μόνος μου.
Όσο αφορά τώρα την ερώτησή σου, πιστεύω ότι όλες οι μυθολογίες(ή για να είμαστε political correct Θρησκείες, μιας και πλέον ο Οντινισμός είναι επίσημη Θρησκεία και πάλι, με εκκλησίες κυρίως στην Ισλανδία) είναι χώρος για να αναπτύξει κανείς ιστορίες και δικούς του μύθους. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω τέτοιες ιστορίες και είναι λογικό να γράφω τέτοιες ιστορίες. Πιστεύω ότι κάθε εποχή έχει τους δικούς της Ήρωες. Δεν είναι εύκολο να είσαι Ήρωας και ποτέ δεν ήταν. Αλλιώς όλοι θα ήταν Ήρωες. Πιστεύω ότι απλά στην σημερινή εποχή, έχουν αλλάξει τα πρότυπα που έχουμε σαν άνθρωποι. Δεν προβάλουμε τους Ήρωες μας, αλλά προσπαθούμε να δημιουργήσουμε Ήρωες που να μπορούμε να ελέγχουμε. Αυτό πιστεύω είναι το μόνο ‘λάθος’ στην εποχή μας.

S.P: Σαν συγγραφέας και αναγνώστης, ποιον ορισμό θα έδινες στον ηρωισμό αλλά στη σημερινή εποχή;

X.K: Πιστεύω ότι ο ορισμός του ήρωα ήταν ο Έκτορας της Τροίας! Μετά τον θάνατο του Πάτροκλου, ο Έκτορας ήξερε ότι έπρεπε να πολεμήσει με τον Αχιλλέα και πιθανότατα θα έχανε. Θα μπορούσε να κρυφτεί πίσω από τα τείχη της Τροίας και να έσωζε την ζωή του, αλλά αυτό θα έδινε πολύ κακό παράδειγμα στους συμπολεμιστές του. Γι αυτό προτίμησε να πολεμήσει και να πεθάνει με αυτοθυσία για να εμπνεύσει τους υπόλοιπους Τρώες. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς σήμερα. Να μην κοιτάμε τον εαυτό μας, αλλά με αυτοθυσία να προσπαθούμε για το καλύτερο. Άσχετα το τι κάνουν όλοι, εμείς πρέπει να ‘πολεμήσουμε’ για όσα πιστεύουμε και να δώσουμε το παράδειγμα με πράξεις, όχι με λόγια.

S.P: Πιστεύεις, ή θα ήθελες να πιστεύεις, ότι όντως υπάρχει κάτι σαν μία Valhalla μετά θάνατον; Και αν ναι, τότε δέχεσαι ότι όλοι μας πρέπει να είμαστε “πολεμιστές” και τίμιοι;

X.K: Πιστεύω ότι για τον καθένα υπάρχει μετά θάνατον ότι πιστεύει ότι υπάρχει. Για έναν καλό Χριστιανό υπάρχει ο Παράδεισος. Για έναν Δωδεκαθεϊστή, τα Ηλύσια Πεδία κτλ. Δεν ξέρω για όλους τους υπόλοιπους, αλλά εγώ θα πάω στην Valhalla! Πιστεύω πως πρέπει πάντα να προσπαθούμε για το καλύτερο. Κάθε ημέρα είναι ένα βήμα που μας φέρνει πιο κοντά στην ολοκλήρωση μας. Από εμάς εξαρτάται αν η δική μας ολοκλήρωση είναι κοντά στα πρότυπά μας. Από την καθημερινή προσπάθειά μας. Όλοι μας πρέπει να πολεμάμε για αυτά που πιστεύουμε και ακόμη όταν δεν τα καταφέρνουμε θα ξέρουμε ότι προσπαθήσαμε. Υπάρχει Ανδρεία και Τιμή στην εποχή μας. Απλά είναι ευκολότερο να μην την προωθούμε.

S.P: Περιέγραψε το βιβλίο σου με τρεις λέξεις (επίθετα ή ουσιαστικά).

X.K: Αν και το έκανα ήδη με δύο(Φανταστική Αυτοβιογραφία), θα προσπαθήσω: Ηρωικό, Αναχρονιστικό και Ιστορικό.

S.P: Σε ενοχλεί ίσως το γεγονός ότι σήμερα, και ειδικά με τις ταινίες των σούπερ-ηρώων, η σκανδιναβική μυθολογία έχει γίνει περισσότερο “mainstream” (αν θα μπορούσα να το εκφράσω έτσι); Πως έγινε η δική σου μύηση σε αυτήν;

X.K: Δεν με πειράζει η μόδα με τους Βίκινγκς που έχει κατακτήσει τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Όπως κάθε μόδα πιστεύω ότι θα τελειώσει και προσπαθώ να το απολαύσω όσο μπορώ τώρα. Η ταινίες μου αρέσουν, εκτός ίσως από τις ταινίες Thor της Marvel, Όχι ότι δεν είναι καλές σαν ταινίες, απλά δεν έχουν καμία σχέση με την Μυθολογία των Βορείων. Θεωρώ ότι υπάρχουν και πολύ καλές ταινίες με Βίκινγκς και βοηθούν τους νέους να δουν αυτά που είδα κι εγώ και αγάπησα τους Βίκινγκς. Όταν ήμουν στο Γυμνάσιο, άρχισα να ασχολούμαι με την Ελληνική Μυθολογία και αργότερα και με άλλες μυθολογίες. Όταν διάβασα για το Πάνθεον και την Ιστορία των Σκανδιναβών, ήξερα ότι είχα βρει αυτό που μιλούσε στην καρδιά μου. Δεν μπόρεσα να ξεφύγω ποτέ.

S.P: Ποιον θεό θαυμάζεις περισσότερο από το συγκεκριμένο πάνθεον;

X.K: Πάντα ήθελα να μοιάσω στον Όντιν, τον πατέρα των Θεών και Θεό της Σοφίας. Ο Όντιν ψάχνει την Σοφία με κάθε τίμημα και κάθε Θυσία: ακόμη και το δεξί του μάτι θυσίασε για την Γνώση. Τα τελευταία χρόνια συμπαθώ όλο και περισσότερο τον Λόκι, Θεό της φωτιάς. Ο Λόκι είναι ένας σκανδαλιάρης Θεός και αυτό συχνά μπλέκει αυτόν και τους υπόλοιπους Θεούς σε περιπέτειες. Όμως δεν είναι κακός. Περισσότερο είναι σαν ένα παιδί που πρώτα κάνει την σκανδαλιά και μετά σκέφτεται τις συνέπειες. Ίσως η συμπάθειά μου αυτή οφείλεται στον γάτο μου που τον έχω ονομάσει Λόκι.

S.P: Εκτός από το βιβλίο σου, έχεις γράψει και μια σύντομη ιστορία με τίτλο “Το κοράκι του Όντιν”, η οποία εκδόθηκε στην συλλογική ανθολογία “Θρύλοι του Σύμπαντος”, πάλι από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Μιας και το διάβασα, και μπορώ να πω ότι ήταν μια όμορφη ιστορία, κάτι σαν παραμύθι για ενήλικες, θα ήθελες να μου πεις ποιο ήταν το ερέθισμα να την δημιουργήσεις;

X.K: Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Αυτός ακριβώς ήταν και ο σκοπός της ιστορίας. Να δημιουργήσω ένα παραμύθι για ενήλικες. Νομίζω ότι όλοι μας χρειαζόμαστε παραμύθια. Όλα ξεκίνησαν από ένα όνειρο που μου είπε η-τότε- κοπελιά μου πριν λίγα χρόνια. Όταν μου το διηγήθηκε ξέραμε και οι δύο ότι έπρεπε να πάρω την πρώτη ύλη και να την αναπλάσω σε παραμύθι. Στην αρχή ήθελα να την ενσωματώσω στο Magnus Opus μου, ένα μυθιστόρημα που γράφω εδώ και χρόνια, αλλά τελικά με τις απαραίτητες αλλαγές αποφάσισα να το στείλω στην ανθολογία ‘Θρύλοι του Σύμπαντος’. Είναι ιδιαίτερη ιστορία για εμένα και ελπίζω να την απολαύσουν όσοι την διαβάσουν.

S.P: Από τα λίγα που έχω διαβάσει για σκανδιναβική μυθολογία, αλλά και γενικά για διάφορα Πάνθεον και θρησκείες, έχω την αίσθηση ότι η υπακοή και η ανυπακοή, η ανταμοιβή και η τιμωρία, είναι κεντρικές ιδέες, τόσο ανάμεσα στους Θεούς όσο και στους ανθρώπους που πίστευαν σε αυτούς. Νομίζεις ότι αυτά τα στοιχεία αντικατοπτρίζουν εν μέρη την ανθρώπινη φύση, από την πλευρά του ότι εκφράζουν μια συλλογική εσωτερική ανάγκη να υπακούσουμε σε κάτι ανώτερο και να εξυψωθούμε σε αυτό;

X.K: Σίγουρα είναι στην φύση του ανθρώπου να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάτι ανώτερο, ότι και αν είναι αυτό. Και αυτό κυρίως γιατί είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα μετά θάνατον. Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι θα υπάρχει ανταποδοτικότητα για τα καλά που κάναμε ή για τα κακά που υπεστήκαμε. Σε κανέναν δεν αρέσει να σκέφτεται ότι είμαστε χώμα που παίρνει ζωή για λίγα χρόνια, χωρίς κάποιον άλλο προορισμό. Είναι στην φύση του ανθρώπου να δημιουργεί Θεούς, να προσπαθεί να τους φτάσει και μετά να τους καταστρέψει, όταν πλέον δεν τους έχει ανάγκη και να δημιουργεί καινούργιους. Έχω γράψει μάλιστα και ένα σχετικό ποίημα:

Καταδικασμένος Θεός
Τα κάτασπρα φτερά μου κάηκαν και έγιναν στάχτες…
Στάχτες που σκόρπησαν σε μία ριπή του Ανέμου…
Το σώμα μου σάπισε, φαγώθηκε από σκουλήκια και έλιωσε μέσα στο χώμα με το πέρασμα εκατομμυρίων χρόνων…
Τα ονόματά μου πέρασαν στη Λήθη πριν πολλούς αιώνες και πλέον δε ψιθυρίζονται ούτε από Μυστικιστές…
Στην αρχή τα ουρλιαχτά μου αντηχούσαν σε ολόκληρη τη Γη. Πλέον ακούγονται μόνο όταν ο Άνεμος φέρνει αναμνήσεις ξεχασμένες από καιρό!
Όλες μου οι σκέψεις έχουν γίνει κόκκοι άμμου σε μία έρημο χωρίς οάσεις…
Κάθε μου ελπίδα σβήστηκε και χάθηκε, χωρίς την σκέψη να βρεθεί ξανά…
Ποτέ κανένας δεν έκλαψε στον τάφο που ΠΟΤΕ μου δεν είχα…
Καμιά βροχή δεν πότισε το χώμα που με σκεπάζει…
Κανένα φυτό δε φυτρώνει στο μέρος που …ΔΕΝ αναπαύομαι!
Κανένας ποτέ δε μνημονεύει τη γέννηση ή το θάνατό μου…
Είμαι καταδικασμένος να μη ξεχάσω ποτέ…
Καταδικασμένος από τον ίδιο μου τον εαυτό σε αιώνια ζωή και αιώνιο θάνατο!!!

S.P: Έχεις κάτι άλλο στα σκαριά αυτή την περίοδο; Θα δούμε κάποια συνέχεια του BIFROST, ή κάποια άλλη ιστορία σου σε συλλογικό έργο;

X.K: Εκτός από την Bifrost και την συμμετοχή μου στην ανθολογία «Θρύλοι του Σύμπαντος», συμμετέχω και στην ανθολογία «Πτώση των Θεών»(και πάλι από τις Συμπαντικές Διαδρομές) με την ιστορία μου ‘Τρόμος που Ξυπνάει’. Η ανθολογία είναι αφιερωμένη στον H. P. Lovecraft.
Γενικά γράφω συνεχώς ιστορίες. Απλά κάποιες είναι μόνο για εμένα και τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Όταν έγραψα την Bifrost και το διάβασα μετά από μερικούς μήνες, δεν ήθελα να αλλάξω τίποτα. Αν νοιώσω ξανά έτσι για κάποια ιστορία μου θα προσπαθήσω να εκδοθεί. Το πότε, δεν το ξέρω, αλλά σίγουρα θα ακούσετε νέα μου στο μέλλον.

S.P: Από ποιους συγγραφείς έχεις επηρεαστεί και ποιους θαυμάζεις περισσότερο από όλους;

X.K: Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι σίγουρα οι J.R.R.Tolkien(δημιουργός του Lord of the Rings), Robert E. Howard (δημιουργός του Conan The Barbarian) και Michael Moorcock (δημιουργός του Elric of Melniboné). Αυτοί οι τρεις έχουν επηρεάσει όχι μόνο τον τρόπο γραφής μου, μα ακόμη και τον τρόπο που σκέφτομαι. Από εκεί και πέρα επειδή είμαι βιβλιοφάγος και διαβάζω συνεχώς πράγματα, όλα όσα διαβάζω με επηρεάζουν. Οτιδήποτε διαβάζω μου δημιουργεί εικόνες και μέσα από αυτές τις εικόνες φτιάχνω τις δικές μου ιστορίες.

S.P: Από όσα άκουσα στην παρουσίαση σου, εκτός από συγγραφέας, ασχολείσαι και με την μουσική και ειδικά την heavy metal. Γράφεις δικά σου τραγούδια, παίζεις κάποιο μουσικό όργανο, ασχολείσαι με το τραγούδι;

X.K: Παλιότερα προσπάθησα να παίξω μπάσο, βασανίζοντας τα αυτιά του κόσμου. Ευτυχώς μετά από λίγο κατάλαβα πως δεν θα γινόμουν διάσημος και έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό που πιστεύω ότι είναι ο τρόπος έκφρασής μου: την συγγραφή. Γράφω στίχους και ποίηση, αλλά κυρίως γράφω ιστορίες. Ευτυχώς για την ανθρωπότητα, είμαι μόνο ακροατής και αφήνω την δημιουργία της μουσικής σε αυτούς που έχουν το ταλέντο.

S.P: Εκφράζεσαι καλύτερα μέσα από την μουσική ή την συγγραφή; Θα μπορούσες να διαλέξεις κάποιο από τα δύο, να το έχεις για πάντα, για την υπόλοιπη ζωή σου;

X.K: Εκφράζομαι μέσω της συγγραφής. Αλλά δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μουσική. Η μουσική με κάνει να ταξιδεύω σε άλλους κόσμους και μετά τους αποτυπώνω στο χαρτί. Δεν μπορώ να φανταστώ το μέλλον μου χωρίς κάτι από τα δύο. Πραγματικά αν έπρεπε να αποφασίσω ανάμεσά τους, θα διάλεγα την συγγραφή, αλλά θα ήταν μια πολύ δύσκολη απόφασή.

S.P: Τελικά, συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Και στη δική σου περίπτωση, τι ισχύει;

X.K: Ο Stephen King είχε πει σε μία συνέντευξή του ότι όλοι μας έχουμε μία ιστορία να διηγηθούμε. Κάποιοι καταφέρνουν να την διηγηθούν, κάποιοι προσπαθούν και τα παρατάνε και κάποιοι δεν προσπαθούν καν. Αυτό με έκανε να θέλω να γράψω την δική μου ιστορία. Κάποιοι λένε την ιστορία τους μέσω στίχων ή μέσω ζωγραφικής. Εγώ μέσα από την συγγραφή. Νομίζω ότι είναι μέσα στον καθένα το πώς θέλει να εκφραστεί. Άρα γεννιέσαι. Αλλά πρέπει να προσπαθήσεις και να βελτιωθείς.




(Ερωτήσεις: Augustine) 

No comments:

Post a Comment